Wat is modefotografie? De geschiedenis van modefotografie doorbreken

Als je al een passie voor mode hebt en je meer begint te verdiepen in fotografie, waarom zou je die twee interesses dan niet combineren?

Modefotografie heeft een boeiende geschiedenis achter de rug die heeft geleid tot wat het nu is.

Lees verder om meer te weten te komen over haar verleden en haar huidige zelf.

Wat is modefotografie?

Modefotografie is een genre van fotografie. Het richt zich op het tonen van modieuze kleding en artikelen, en het wordt meestal getoond op reclameborden en in modetijdschriften.

Op de foto's zijn meestal modellen te zien die de getoonde artikelen dragen. Veel modefotografen zijn al een carrière begonnen en hebben zich volledig toegelegd op modefotografie.

De geschiedenis van de modefotografie

Hier volgt een kort maar grondig overzicht van de geschiedenis van dit fotografiegenre.

Vroege modefotografie

De vroegste modefoto's werden gemaakt in de jaren 1850 en 1860.

In 1856 publiceerde Adolphe Braun een boek met 288 foto's van Virginia Oldoini, gravin di Castiglione, een Toscaanse edelvrouw aan het hof van Napoleon III. De foto's tonen haar in haar officiële hofkledij, waarmee ze het eerste fotomodel werd.

Modefotografie als onderdeel van de Parisienne-cultuur

Een ander kenmerk van deze eerste decennia was dat zij de mode documenteerden voor de Parijse modehuizen.

De bijdragen van zulke cruciale Parijse modefotografen, namelijk Maison Reutlinger, Talbot, Felix, Henri Manuel, en Boissonnas et Taponnier al in 1881, markeerden de Franse modefotografie geschiedenis.

Zij werkten in de studio, maar er werden ook charmante outdoor modefoto's gemaakt op de Parijse boulevards en bij de races door de Seeberger Frères in het eerste decennium van de twintigste eeuw.

Amerikaanse modefotografie

De Amerikaanse modefotografie begon bekendheid te krijgen tussen 1900 en 1930.

De eerste invloedrijke Amerikaanse modefotograaf was de in Europa geboren Baron Adolf de Meyer, die door zijn huwelijk met Donna Olga Alberta Caracciolo was doorgedrongen tot de mondaine Londense society.

De Meyer veranderde de modefotografie door zijn foto's te baden in een heldere atmosfeer en glinsterend licht, waardoor hij creëerde wat de Vogue in 1914 "artistieke" fotografie noemde. Deze benadering veranderde het idee van wat een modefoto moest zijn.

In 1924 verving Edward Steichen de soft-focus effecten van de Meyer's stijl door de strakke geometrische lijnen van het fotografisch modernisme. Steichen bracht een nieuwe visie naar de modefotografie, door een moderne vrouw te tonen in sportkleding die een nieuw, bevrijd gevoel van zichzelf en haar vrijheid van het korset weerspiegelde.

Op veel van Steichens meest essentiële foto's was zijn model Marion Morehouse te zien, die het beeld belichaamde van de "hedendaagse" vrouw, de flapper.

Modefotografie na de Tweede Wereldoorlog

Modefotografie werd ernstig getroffen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog in 1939 door het gebrek aan materiaal, modellen en veilige locaties en door de demoralisatie in de houding ten opzichte van het medium.

Mode werd gezien als een frivole en overbodige vorm van luxe, modebladen benadrukten de rol van vrouwen in de oorlog, rationaliseerden mode als moreel opbouwend, publiceerden oorlogsverslagen in plaats van society-columns, en toonden de maatgemaakte, sobere en vaak grauwe kleding die geschikter was voor een wereld die werd gekenmerkt door dagelijkse berichten over dood en vernietiging.

Studiofotografie met zijn ingewikkelde rekwisieten en opstellingen werd bijna afgeschaft. Fotografen als Lee Miller in Parijs en Cecil Beaton in Londen wendden zich tot een rechttoe rechtaan documentaire benadering. Louise Dahl-Wolfe maakte enkele van de meest invloedrijke Amerikaanse modefoto's van de jaren veertig met een duidelijke, onmiskenbare stijl.

Met het einde van de oorlog verving New York Parijs als het mekka van de modefotografie. Amerika's modeontwerp en confectie-industrie boekten hun eerste internationale succes in de naoorlogse periode.

Modefotografie tijdens de jaren '60

In de jaren zestig verkende de modefotografie sociaal georiënteerde en exotische thema's. Dit kwam deels doordat modeontwerp de invloed begon te vertonen van veel verschillende bronnen, van boeren- en "straat"-stijlen tot de vrouwenbevrijdingsbeweging, het ruimtevaartprogramma en pop-art. Er was een breuk met de conventies, zowel in de sociale zeden als in de mode zelf:

• Schandalige, schijnbaar ondraagbare outfits werden ontworpen.
• Modellen weerspiegelden een nieuwe diversiteit in "look" en ras.
• Mode werd geherdefinieerd in de richting van een uitdagende markt die werd gedomineerd door de jongerencultuur.

De jaren '60 waren ook de tijd waarin bepaalde modefotografen, waaronder Bert Stern en David Bailey, genoten van een levensstijl onder hoogspanning, torenhoge honoraria en uitbundige studio-opstellingen.

Modefotografie in de jaren '70

In dit decennium nam de Franse Vogue het creatieve voortouw in de modefotografie en bood haar twee belangrijkste fotografen, Helmut Newton en Guy Bourdin, volledige creatieve autonomie.

Deborah Turbeville produceerde werk dat de psychologische ontwrichting van de moderne wereld weerspiegelde, deels door haar slungelige en gestileerde poses. Zij was de eerste die modellen met overgewicht en "lelijke" modellen gebruikte, en daarmee een pionier was voor een meer diverse modellenstandaard. Haar "badhuis"-foto's, gepubliceerd in Vogue (mei 1975), maakten furore door de griezelige aura van een concentratiekamp op te roepen.

Modefotografie in de jaren '80

Sommige van de meest kritische redactionele en publicitaire modefoto's van de jaren 80 werden gemaakt door Richard Avedon.

Zijn foto van Nastassja Kinski, waarop ze naakt te zien is met een gigantische slang, werd een klassieker. De kracht en onafhankelijkheid van vrouwen werden benadrukt, van sportief en atletisch tot overheersend en brutaal.

Talloze fotografen, waaronder Denis Piel, Bruce Weber en Bert Stern, beeldden vrouwen af die mannen bedreigden met van alles, van zakmessen tot messen en kettingen.

De mode zelf, met name in het werk van ontwerpers als Jean Paul Gaultier en Azzedine Alaïa, heeft bijgedragen aan de vormgeving van de fotografie in dit decennium.

Modefotografie in de jaren '90

In het laatste decennium van de eeuw bleven Herb Ritts, Steven Meisel en Bruce Weber een aantal van de meest opwindende en innovatieve werken produceren, waaronder Weber's hilarische hiphopversie van een zwart Sneeuwwitje en de zeven dwergen en zijn interpretatie van grunge op de mode in de jaren negentig (inclusief de eerste post-punk neusring in een Vogue-modespread).

Twee van de grootste modefotografen, Irving Penn en Helmut Newton, bleven het veld domineren.

Modellen werden steeds diverser qua ras en verschillende zwarte modellen, zoals Iman, Naomi Campbell en Karen Alexander, bereikten de status van celebrity supersterren.

Modefotografie in de 21e eeuw

In de beginjaren van de eenentwintigste eeuw zagen we de opkomst van jonge talenten als Christophe Kutner, Glen Luchford, Javier Vallhonrat en Craig McDean.

Zij verlegden de grenzen van de modefotografie opnieuw, vergezeld van sprankelende en in het oog springende kleding en studio's.

Zeker is dat modefotografie - of ze nu in Vogue, W, Dazed and Confused of Sleaze Nation wordt gepubliceerd - een afspiegeling zal blijven van de maatschappij en de tijd waarin ze werd gemaakt.

Leer modefotografie met James Nader

Zoals we hierboven zagen, werd modefotografie, net als elk ander domein, sterk beïnvloed door de geschiedenis en maatschappelijke veranderingen.

Het hebben van de foto's als een archief van deze tijden is een ware erfenis.

Als u gepassioneerd bent door mode en graag modefotograaf zou willen worden, leer dan hoe u modefotografie kunt leren met James Nader.