Variaties van poker en kaartspellen bestaan al eeuwen en worden al generaties lang gespeeld en aanbeden. De oorsprong van het kaartspel is enigszins onbevestigd, maar er wordt aangenomen dat het is ontstaan uit enkele spellen, zoals het Perzische kaartspel 'As Nas'.

Pas in de 17e eeuw, toen het Franse spel Poque via kolonisten bekend werd in Noord-Amerika, werd de moderne versie van het spel ontwikkeld met vijf kaarten voor elke speler en een totaal van 52 kaarten.

Mensen houden van pokerscènes: De aantrekkingskracht van fiches en geld

Toen het spel een populair tijdverdrijf werd in Amerika en Las Vegas het gokcentrum werd voor casino's en casinospellen, bereikte de Amerikaanse cinema van de 20e eeuw zijn hoogtepunt met New Hollywood. Nieuwe technologie en grotere budgetten stuwden de filmindustrie omhoog en de glamour van het oude Hollywood werd overgenomen in het grote aantal films met casinothema die vanaf de jaren 1960 werden gemaakt.

In deze tijd was de weergave van gokken en in het bijzonder poker in Amerikaanse films niets minder dan glamoureus en intens. Het publiek houdt en houdt nog steeds van pokerscènes in films uit dit tijdperk om verschillende redenen. De eerste en meest voor de hand liggende is dat de toename van films met een pokerthema ons een aantal iconische filmmomenten heeft opgeleverd - wat dacht je van die laatste hand in Casino Royale?

Poker is een spel van strategie en intellect, en natuurlijk creëren pokerscènes voor het publiek een hoog niveau van drama en anticipatie, waardoor ze op het puntje van hun stoel zitten. Pokerscènes zorgen ook voor een secundaire sensatie voor filmliefhebbers, omdat ze niet direct deelnemen aan het gokken, maar toekijken hoe de personages voor hun ogen poker met hoge inzet spelen voor echt geld.

Pokerscènes zijn een integraal onderdeel van enkele van de meest iconische films van het afgelopen decennium. Dus leun achterover en lees onze lijst met 4 van de beste pokerscènes in films.

Casino Royale (2006)

In deze film probeert James Bond (Daniel Craig) te voorkomen dat Le Chiffre (Mads Mikkelsen), de koning van de georganiseerde geldcriminaliteit, een van 's werelds pokerspellen met hoge inzet probeert te winnen. Deze scène is bijzonder intens omdat de persoonlijke inzet hoger is dan het geld dat ermee gemoeid is.

Regisseur Martin Campell kiest ervoor om de scène te filmen met close-ups van de gezichten van de spelers. De belichting is hier ook enorm belangrijk omdat ze in een kamer met weinig licht spelen, waardoor de focus op de spelers blijft liggen en niet op de glamour van de kamer zelf. Afgezien daarvan is het deadpan gezicht van Craig tijdens het prijzengeld van $10 miljoen episch. Nog belangrijker is dat de productie zijn eigen pokerconsultant Tom Sandbrook had om te helpen met de authenticiteit van de scène, en dat heeft hij zeker gedaan. Martin Campbell zei dat een fout die op het scherm verscheen was dat Bond een dealer in het spel $500.000 fooi gaf in de vorm van een plastic kaart.

Rounders (1998)

De jaren negentig waren een gouden eeuw voor de cinema en Rounders, geregisseerd door John Dahl, vormt daarop geen uitzondering. De laatste pokerscène tussen Matt Damons personage Mike en KGB (John Malkovich), de Russische gangster die zijn vriend geld schuldig is. Opnieuw ligt de nadruk van de scène op de close-upreacties van Damons personage terwijl hij toekijkt hoe KGB zijn fiches rangschikt. Op nummer twee staat Rounders, een van de eenvoudigste op onze lijst, maar het is de vertelling van Damon die het maakt als hij KGB's eigenzinnige verhaal ontdekt, dat we niet voor je zullen verklappen!

Als de camera terugdraait in een groothoekshot naar KGB en Mike aan de pokertafel, bijt het publiek op zijn nagels in afwachting van Mike en KGB die waarschijnlijk in zijn Oreo's stikt.

The Cincinnati Kid (1965)

Deze pokerklassieker werd in 2004 door gokkers uitgeroepen tot de beste pokerfilm aller tijden, dus je weet dat hij goed moet zijn! Steve McQueen speelt het titelpersonage, een underdog in de pokerwereld die deelneemt aan een spel tegen Lancey "The Man" Howard (Edward G. Robinson).

De pokerscène is cruciaal in zijn cinematografie en structuur. Zoals veel pokerscènes wordt de five-card stud-scène opgenomen in een schemerige kamer met zwarte stoelen en een griezelig gevoel. In het New Orleans van de jaren 1930 tijdens de Grote Depressie draagt de sombere kamer alleen maar bij aan de intensiteit van de scène. Er wordt gefocust op de ogen van de speler, vooral Lance als hij overweegt om te folden of niet, en stille gesprekken van toeschouwers als ze kijken naar de gebeurtenissen die zich ontvouwen in een nieuw shot.

De close-ups van de kaarten met de handen van de speler onthullen veel over hun maniertjes en bewegingen, maar niet over hun emoties. Daarom kan deze scène een realistisch maar geloofwaardig niveau van drama creëren voor een inzet die anders niet hoog is in vergelijking met de andere films op onze lijst!

Maverick (1994)

Maverick van Richard Donner wordt beschouwd als een van de meest gewaardeerde pokerfilms aller tijden, met epische prestaties van Mel Gibson als Bret Maverick, onze worstelende pokerspeler, en zijn frauduleuze partner in crime, Jodie Foster. Opnieuw gaan we naar een pokershowdown voor de epische eindscène van een pokermeesterwerk. Wat Maverick zo geweldig maakt, is dat het niet gaat over het verslaan van een grote slechterik, maar over de avonturen van een geestige gokker die het gewoon wil maken tot de grote competities.

Het punt is aan interpretatie onderhevig, wat misschien de reden is waarom de eindscène met Maverick, Commodore Duvall (James Coburn) en Angel (Alfred Molina) een fantastisch einde is van een bevredigend spel.  Hoewel de film je niet leert wat close-ups zijn, maakt hij gebruik van een mix van camerahoeken wanneer een close-up wordt gebruikt van Gibsons blauwe ogen nadat zijn personage in een slowmotion scène onthult dat hij een aas heeft. Deze scène, gecombineerd met de epische wending van de film die we niet zullen verklappen, maakt de film legendarisch onder pokerfans.