Hoe de tijd de manier van oorlogsfotografie heeft gerevolutioneerd

De invasie van Polen, de grote veldslagen in de Stille Oceaan en het bloedbad in de woestijnen van Afghanistan.

Hoewel de meesten van ons nooit dicht bij een slagveld zijn geweest - hebben we toch een heel duidelijk mentaal beeld van elk van deze.

De reden daarvoor?

Oorlogsfotografie!

Door oorlogsfotojournalistiek krijgen gewone mensen, zoals u en ik, de kans om vanuit de veiligheid van onze huizen over oorlog te leren.

Lees dus verder om de oorsprong van oorlogsfotografie te leren kennen en hoe het zich in de loop der jaren heeft ontwikkeld.

Ik hoop dat je van oorlogsverhalen houdt, want dit artikel staat er bol van.

NB! Niet het soort fotografie waar je naar op zoek was? Ontdek een reeks fotografiegenres.

Oorlogsfotografie:
De insider tips van een professional

Geïnteresseerd in oorlogsfotografie? Maak kennis met je nieuwe instructeur Mads Nissen, die in deze Masterclass sessie door de hoeken van de oorlogsfotografie zal gaan.

Trailer

lKo71yl6gXY

Intro

0

vnqVQSqS-QE

Definitie

38

Voorbereiding van een verhaal basisprincipes

167

Oorlogsfotograaf worden

193

Emotie vastleggen

286

Het verschil maken

355

Conflictgebieden

418

Te vermijden fouten

504

bewerken

580

Doel

662

Camera-uitrusting

719

Tips en trucs

757

Kredieten

790

Ontmoet uw instructeur

vf4tQSwWTU8

Wat je zult leren

Hoe oorlogsfotografie een manier is om over jezelf te leren.

Waar je op moet letten bij het plannen en onderzoeken.

Waarom het belangrijk is om het "waarom" van oorlogsfotografie te kennen.

Waarom je nooit alleen naar een crisisgebied moet gaan.

Hoe je regels en persoonlijke grenzen te kiezen en aan te houden.

Waarom je de camera basics moet kennen voordat je oorlogsfotografie gaat doen.

Hoe post-processing en editing je foto kunnen opwaarderen.

Waarom de beste tip is om nooit oorlogsfotograaf te worden.

Het begin van oorlogsfotografie

Ik wil u mee terugnemen naar een tijd waarin mutsjes, jacquet's en bakkebaarden de hipste mode waren. Waar de polka, two-step, en de wals meer waren dan een slechte aflevering van "Dancing with the Stars".

Ergens tussen de bakkebaarden en de two-step, werd de eerste oorlogsfotografie gemaakt.

In 1847 produceerde een onbekende Amerikaanse fotograaf een serie van vijftig daguerreotypieën met scènes uit de Mexicaans-Amerikaanse oorlog. Wel, in die tijd was de V.S. nog niet zo gefocust op het bouwen van een grensmuur.

De beelden toonden verschillende scènes, van portretten van generaals en soldaten tot landschappen, straattaferelen en begraafplaatsen na gevechten.

Er ontbrak echter iets in deze oorlogsbeelden: De eigenlijke oorlog (klein detail, natuurlijk).

De eerste oorlogsfotografie toonde noch actieve gevechten, noch gewonde en dode lichamen. Evenmin toonden de foto's de idealisering, de glorie en de heldenverbeelding die vaak met oorlog worden geassocieerd (wat vrij zeldzaam was).

En ik heb genoeg oorlogsfilms gezien om die knipoog naar de heldenverbeelding te herkennen.

Maar in dit geval was de stilistische keuze van de fotograaf hoogstwaarschijnlijk te wijten aan de persoonlijke veiligheid en de technologische beperkingen van die tijd. Vergeet niet dat, toen de fotograaf deze foto's nam, hoeden en bakkebaarden in de mode waren.

Daguerreotypieën waren moeilijk te produceren en de belichtingstijd kon variëren van enkele seconden tot vele minuten, wat betekende dat bewegende onderwerpen slechts als wazig overkwamen.

Het daguerreotypieproces had ook een andere technische beperking. Ze werden gemaakt met gepolijste, met zilver beklede koperen platen die met kwikdampen werden belicht; het proces genereerde een enkel, spiegelbeeldig positief beeld dat niet kon worden gereproduceerd. Daguerreotypieën, klein en in glas gevat om hun delicate, spiegelachtige oppervlak te beschermen, waren eerder kostbare voorwerpen dan voorwerpen die geschikt waren om onder de massa te verspreiden.

Oorlogsfotografie begint aan populariteit te winnen

Enkele jaren later legde de Roemeense fotografe Carol Szathmari beelden vast van wat er aan de frontlinies gebeurt.

Szathmari's verontrustende oorlogsfoto's werden vervolgens wereldwijd verspreid en veranderden de manier waarop de meesten naar de bloedige conflicten in de wereld keken.

En zomaar ineens - was het genre van de oorlogsfotografie aan het licht gekomen.

De historische ontwikkeling van oorlogsfotografie

In 1853 begon de Krimoorlog. Ditmaal was het nut van oorlogsfotografie, de manier om de oorlog te documenteren en kennis te delen, algemeen erkend.

De Britse regering trachtte de kracht van de fotografie aan te wenden om de publieke opinie te vormen. Ze gebruikten oorlogsfotografie als een middel om het publiek achter hun steeds impopulairder wordende oorlogsinspanningen te krijgen. Het ging echter niet helemaal zoals gepland, want weinig foto's haalden de publieke opinie.

Oorlogsfotografie tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog

Nu, overgaand naar onze vrienden in het Westen - een andere oorlog begint zich te ontvouwen.

Misschien heeft u er wel eens van gehoord?

De Amerikaanse Burgeroorlog.

Het is de duurste en dodelijkste oorlog die ooit op Amerikaanse bodem is uitgevochten, tussen 620.000 en 2,4 miljoen gesneuvelde soldaten.

Hoe dan ook, terug naar het onderwerp - oorlogsfotojournalistiek.

Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog legde oorlogsfotograaf Matthew Brady voor Harper's Weekly scènes vast van het kampleven en het slagveld. Brady begon met het fotograferen van troepen voor hun vertrek, inspelend op het idee dat ze misschien niet zouden terugkeren en een portret zouden willen voor hun familieleden.

Het duurde echter niet lang voordat zijn belangstelling zich op de oorlog richtte, en hij schreef naar President Abraham Lincoln zelf om toestemming te krijgen met de unie mee te reizen om de strijd vast te leggen.

Als de goede sportman die hij was, gaf Abe hem toestemming om mee te reizen.

Zo begon Brady in 1861, samen met meer dan 20 assistenten, aan zijn reis om de Amerikaanse Burgeroorlog te fotograferen. En voor het eerst had het publiek een oorlogsfotograaf die zichzelf tijdens de strijd in gevaar bracht. Hoewel, technologische beperkingen belemmerden hem in het kunnen fotograferen van bewegende onderwerpen.

Met zijn werk voegde Brady twee belangrijke toevoegingen toe aan het lexicon van de oorlogsfotografie: beelden van de doden in de nasleep van gevechten en de eerste beelden van actieve gevechten.

Hoewel Brady soms is bekritiseerd omdat hij niet alle oorlogsfoto's zelf maakte, heeft zijn werk hem toch erkenning opgeleverd als een van de pioniers in de oorlogsfotojournalistiek.

Hoe de Burgeroorlog de oorlogsfotojournalistiek beïnvloedde

In tegenstelling tot de beperkte documentatie en het gebrek aan overgebleven beelden van de Krimoorlog, zou de Amerikaanse Burgeroorlog de meest gefotografeerde oorlog van de 19e eeuw worden.

De verslaggeving over de Burgeroorlog verschilde aanzienlijk van eerdere inspanningen wat betreft inhoud en verspreiding van beelden. Het was de eerste poging om een oorlog breed en systematisch te documenteren, gedreven door de onverzadigbare honger van het publiek naar oorlogsfoto's.

Fotografen van de Burgeroorlog creëerden meeslepender scènes door lichamen te verplaatsen en rekwisieten toe te voegen. Een beroemd voorbeeld hiervan is Alexander Gardner's Home of a Rebel Sharpshooter. Hij poseerde een gevallen lichaam met zijn geweer om een verhaal te creëren rond de dood van een Confederatie-soldaat.

Tijdens de Burgeroorlog werd het gemakkelijker om oorlogsbeelden onder de massa te verspreiden, omdat prenten op grote schaal te koop waren in winkels in het hele land. Vooral stereografieën waren een wijdverspreide vorm van vermaak tijdens de Burgeroorlog - de achttienhonderden hadden een vreemd gevoel voor humor, denk ik.

Oorlogsfoto's werden de norm bij het illustreren van nieuws over de Spaans-Amerikaanse oorlog (1898), de Engels-Boerenoorlog (1899-1902), de Russisch-Japanse oorlog (1904-1905) en andere oorlogen van het keizerrijk.

Oorlogsfotografie kwam tot leven tijdens de Eerste Wereldoorlog

Het aanhoudende gebruik van oorlogsbeelden begon pas echt tijdens de Eerste Wereldoorlog (1914-1918). Oorlogsfotografie werd geïntegreerd in de oorlogsinspanningen, zowel voor militaire als voor propagandadoeleinden (de toenmalige versie van keiharde marketing).

Foto's speelden in de Eerste Wereldoorlog een unieke rol in de oorlogsvoering. Beide partijen wilden een rechtvaardiging voor de oorlog in beeld brengen, steun bij het publiek werven en tegelijkertijd de gruwel van de oorlog verzachten.

We herinneren ons waarschijnlijk allemaal "Uncle Sam" met de puntige vingers en de intense blik.

Technisch gezien geen oorlogsfoto's, maar het was beeldtaal om het publiek dichter bij de vijandelijke linies te brengen.

Militaire functionarissen beschouwden een vrije pers als een veiligheidsrisico, en foto's van de oorlog werden onderworpen aan directe militaire censuur. Journalisten, waaronder oorlogsfotografen, werden van het Westelijk Front geweerd. Slechts enkele fotografen mochten bepaalde aspecten van de oorlog documenteren. De Britse regering, bijvoorbeeld, accrediteerde er slechts twee tussen 1916-1918, Ernest Brooks en John Warwick.

Toeval dat een van de enige fotografen die aan het front werd toegelaten "oorlog" heet - ik denk het niet.

Oorlogsfotojournalistiek na de Eerste Wereldoorlog

Na de Eerste Wereldoorlog ontstond een lawine van fototijdschriften - LIFE in 1936, Look in 1937, Picture Post in 1938, en vele andere. Allemaal gewijd aan de proliferatie van oorlogsbeelden.

Voortbouwend op de vernieuwingen in de vormgeving en de grafische kunsten van het interbellum, hadden deze bladen een geraffineerd gebruik van hun visuele pagina's ontwikkeld.

Dat betekende ook dat oorlogsfotografie immens populair werd lang voordat televisie en internet hun intrede hadden gedaan.

Natuurlijk was "The Great Bake Off" nog niet begonnen met uitzenden, wat de populariteit van oorlogsbeelden kan hebben beïnvloed.

De populariteit van het genre vloeide ook voort uit de vooruitgang van de drukperstechnologie en de fotografische apparatuur. Vooral de compacte 35-millimetercamera, met verwisselbare lenzen en bijbehorende film, speelde hierbij een rol. Met camera's op handformaat konden fotografen praktisch onopgemerkt hun werk doen en kregen ze veel meer creatieve vrijheid, wat vertaald naar oorlogsterminologie gelijk stond aan overleven.

Het gebruik van oorlogsfotografie tijdens de Tweede Wereldoorlog

Het strategisch gebruik van oorlogsfotojournalistiek ging door tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd aan alle kanten van het conflict massaal officieel gebruik gemaakt van foto's van gesneuvelde soldaten die werden gebruikt om de vijanden te verontrusten of om propaganda te maken en het eigen land aan te moedigen.

De fotografie van het getto van Warschau is hier een uitstekend voorbeeld van. Het propagandaministerie van Joseph Goebbels maakte foto's en films van het getto waarin het getto ten onrechte werd afgeschilderd als een bloeiende, bewoonbare plaats. Daarentegen publiceerden tijdschriften foto's van zieke, uitgehongerde Joden in de straten van het getto als bewijs van hun degradatie en onmenselijkheid.

Een ander voorbeeld is de aanvankelijke berichtgeving in de Amerikaanse pers over Hiroshima en Nagasaki. Beelden van de atoombom werden afgeschilderd als een wetenschappelijke en militaire triomf. Om dit te verzekeren hield de Amerikaanse regering beelden achter van de vernietiging en aanvankelijk zelfs van de explosies in de verte.

De dag na het bombardement publiceerde de Japanse fotograaf Yosuke Yamahata echter foto's van de ruïnes en verwoestingen die de atoombom had aangericht. De Amerikaanse fotograaf Wayne Miller daarentegen fotografeerde de slachtoffers van de bom op Hiroshima in september 1945 in extreem verlichte composities, terwijl ze medische hulp kregen.

Hoe de oorlog in Vietnam de oorlogsfotografie voor altijd veranderde

Het is 1945, de Tweede Wereldoorlog is ten einde. Maar de geschiedenis van de oorlogsfotografie is nog niet tot een einde gekomen.

Als we onze aandacht richten op het zuidoosten van Azië, ontvouwt zich in Vietnam een bitter conflict. Eerst de oorlog tegen de Fransen (1946-1954) en daarna tegen de Amerikanen (1959-1975). Na decennia van oorlogsvoering kreeg het publiek te maken met een rijping van oorlogsbeelden en de interne tegenstellingen.

Voor het eerst in de oorlogsfotojournalistiek verwelkomde de Amerikaanse regering oorlogsfotografie niet alleen, maar faciliteerde ze deze ook actief in hoge mate.

Oorlog drong door tot televisieschermen

Voor het eerst werden televisieschermen over de hele wereld een manier om de oorlog in beeld te brengen. Tv-schermen en tijdschriften vertelden het verhaal van een strijd die naarmate hij vorderde alleen maar verwarrender en verwoestender werd.

Veel fotografen begonnen de ellende, pijn en verwarring die de realiteit van oorlogvoering was, in beeld te brengen.

De Britse fotograaf Larry Burrows bijvoorbeeld bracht de oorlog voor zijn dood in 1971 op een onsentimentele en melancholische manier in beeld.

Fotograaf Donald McCullin distantieerde de glorie van oorlogsvoering met zijn zwart-wit foto's, waarop soldaten gepijnigd, gemangeld en gestoord van het lijden stonden afgebeeld. Ook fotograaf Philip Jones Griffiths schuwde het niet om zijn afkeuring van de oorlog in zijn foto's te laten zien. Zijn foto's verplaatsen de kijker tussen de militaire strijdkrachten en de verliezen onder de burgerbevolking, waardoor de kijker wordt voorgelicht zonder dat hij zich overgeeft aan een westerse vooringenomenheid.

Hoe was dat voor een wandeling door het oorlogsfotografie-landschap?

Hoe ziet oorlogsbeeldmateriaal er vandaag uit

Het kan verrassend lijken dat oorlogsfoto's ooit een zeldzaam en ver-van-mijn-bed schouwspel waren.

Als het om moderne oorlogsvoering gaat, hebben we zo'n beetje alles gezien: massagraven, explosies, de gezichten van soldaten op het moment dat ze worden neergeschoten - allemaal via oorlogsfotografie (of Call of Duty). We hebben ook door oorlog verwoeste landschappen gezien, soldaten die hun dode kameraden droegen en naar huis terugkeerden naar hun families.

Het is nauwelijks een geheim - we zijn behoorlijk vertrouwd geraakt met de aanblik van dit soort verschrikkingen.

Tegenwoordig worden we gebombardeerd met 24-uurs nieuwszenders die beelden rechtstreeks van het slagveld uitzenden. We kunnen livebeelden bekijken van troepen die door de woestijn van Afghanistan trekken.

Veranderingen in fotografische technieken, verslaggeving en distributie hebben een rol gespeeld in de ontwikkeling van de overvloedige (en expliciete) creatie en distributie van oorlogsbeelden die we vandaag kennen.

Oorlogsfotografie? Check!

Verken hier vele andere fotografiegenres.