16 van de meest verbazingwekkende cinematografische films

Ben je een aspirant cinematograaf? Of hou je er gewoon van om mooie films te waarderen?

Of je nu een expert of een complete beginner bent in cinematografie of er helemaal geen interesse in hebt, hier zijn 16 prachtige films die een must-watch zijn voor iedereen.

1 Eternal Sunshine of the Spotless Mind (2004)

Dit is je traditionele romantische verhaal met veel wendingen - het combineert de realiteit van Joel (onze hoofdpersoon) met de herinnering aan een oude romantische interesse, Clementine.

Deze wendingen van emoties en tijd worden overgebracht door middel van flashbacks, dromen en nachtmerries. Cineaste Ellen Kuras gebruikte het beschikbare licht en enkele leuke en unieke overgangen om ze in beeld te brengen.

2 Mad Max: Fury Road (2015)

Ondanks dat het zich afspeelt in een post-apocalyptische woestenij, is Mad Max: Fury Road echt een prachtig geschoten film. Cinematograaf John Seale gebruikte lange panoramische shots terwijl hij de camera meebewoog met het tempo van de scène om een intense en meeslepende ervaring te creëren.

Wat je opvalt (behalve het feit dat je op het puntje van je stoel zit) is hoe scherp de personages en rekwisieten afsteken tegen de wazige en mistige woestijnvlakte. Het strikte kleurenpalet van sinaasappels, helder blauw en levendig rood maakt dit tot een mijlpaal in de cinematografie van actiefilms.

3. Moonlight (2016)

Moonlight is een verhelderend en hartverscheurend verhaal en memoir over de worstelingen van de jongenstijd als onderdeel van de LGBTQ+ en zwarte gemeenschap, terwijl hij liefde en kameraadschap vindt op vreemde plaatsen.

Cinematograaf James Laxton werd genomineerd voor een Oscar voor zijn inspanningen, maar verloor alleen van La La Land's Linus Sandgren (een brutale hint om verder te lezen!)

Je hoeft maar naar één beeldje van Moonlight te kijken om de thema's eenzaamheid en melancholie in de wereld te begrijpen.

De koude tinten en verwassen effecten geven de film een toon van hopeloosheid die je gewoon in het verhaal zuigt. Als je goed oplet, zie je dat de opnamen geleidelijk warmer worden naarmate de film vordert. Dit duidt zowel op spanning als op de brandende hitte van Miami.

Als je niet gaat kijken voor de beelden, kijk dan tenminste voor het feit dat de film de beste film bij de Oscars heeft gewonnen. (Het is echt de moeite waard om te kijken.)

4. Gravity (2013)

Emmanuel Lubeski had een enorme uitdaging met Gravity - om iets zo buitenaards als een realiteit te laten lijken voor de kijker.

Als je aan de beelden van Gravity denkt, denk je misschien meteen aan die 12 minuten durende openingsscène van een ruimtereis.

Volgens Lubeski, vanwege de steeds veranderende lichtscènes, "kostte het vele maanden om het te ontwerpen en jaren om het te filmen."

De juxtapositie tussen rustige en stille ruimtescènes en shots zoals Sandra Bullock die uit de hand draait, geeft Gravity zowel de actie als de spanning om het een must-watch te maken.

5. The Handmaiden (2016)

The Hand maiden speelt zich af in het door Japan bezette Korea en richt zich op rijkdom en manipulatie.

Cinematograaf Park Chan-Wook werkt met "het combineren van operatische thema's van wraak en lotsbestemming met schandalige wendingen en een weelderige visuele sensibiliteit[...] Park's films zijn altijd moeilijk in één specifiek genredoosje te stoppen." Volgens de A.V. Club.

Het gebruik van groothoeken, symmetrie en de beroemde eye-focus shot perfect gemengd met schemerig verlichte scènes maakt The Handmaiden aangrijpend en vreemd indringend.

6. Zodiac (2007)

Harris Savides' werk aan Zodiac maakte het tot een van de eerste Hollywood-films die werden opgenomen met het ongecomprimeerde HD-to-drive digital-acquisition-systeem. Oftewel, het werd op film geschoten.

Een van de meest gebruikte technieken in Zodiac is het gebruik van pannen en zoomen, zodat de kijker de zaak naadloos kan volgen.

Het expliciete gebruik van uitzoomen om de kijker op afstand te zetten en inzoomen om hem binnen te halen maakt Zodiac tot een klassieke thriller met een twist.

7. Kill Bill Vol. 1 & 2 (2003 & 2004)

Robert Richardson gebruikt verschillende technieken in Kill Bill om het tot de populaire en geliefde film te maken die het vandaag nog steeds is.

Meteen vanaf de vleermuis krijgen we panoramische en horizontale reizen, evenals bird's eye view, zodat de kijker kan krijgen in elke mogelijke hoek van de actie.

Wat echt uniek is, is het gebruik van subjectieve camerahoeken, zodat we een nieuw shot of nieuwe deelnemers in de film krijgen als de scène beweegt. Deze techniek sluit de kijker in en geeft hem alle essentie van de scène terwijl die zich afspeelt.

Richardson maakt ook gebruik van character tracking, waarbij zowel de personages als de plaats evenveel nadruk krijgen. Je krijgt echt het gevoel dat je deel uitmaakt van deze actiethriller.

8. Blade Runner 2049 (2017)

In Blade Runner 2049 voegde Deakins een beroemde artistieke toon toe aan het sci-fi genre, waarbij hij het scherm verlichtte met 50 tinten oranje en een aantal fantastische neo-noir belichting.

In deze film gaat het echt om juxtapositie; met de kale scènes van dystopie in de woestijn, straalt de overbevolkte aard van de stad echt.

Deakins gebruik van scherpe figuren en silhouetten, samen met panoramische opnamen, geeft een echte nadruk op het landschap die de kijker waarschijnlijk niet zal vergeten.

9. Children of Men (2007)

Deze spannende dystopiefilm die zich afspeelt in een wereld zonder kinderen volgt een man die wordt uitgekozen om een jonge zwangere vrouw zo snel mogelijk het land uit te escorteren.

Emmanuel Lubezki (alweer!) brengt de kijker onmiddellijk in de actie van de film met schokkerig camerawerk, waardoor het publiek het gevoel krijgt dat ze in de film zitten.

Lubezki gebruikt koele tinten en een wazigheid die de toekomstige wereld tastbaar maar ook onbereikbaar doet lijken. Dit is er een voor de cinematografie nerds, evenals degenen die genieten van een goede dystopische film.

10. La La Land (2016)

Damien Chazelle's tweede film was een compleet vertrek van Whiplash (2014), maar desalniettemin stelde het niet teleur.

Het eenzame en hartverscheurende verhaal van een pianist en een aspirant-actrice tegen de achtergrond van felle kleuren en melancholische tinten maakt deze film tot een magische ervaring voor elke kijker.

Linus Sandgren won zelfs de Oscar voor beste cinematografie voor dit meesterwerk, dus dat alleen al zou een kijkbeurt moeten rechtvaardigen.

Zijn gebruik van lange camerastandpunten die een constant ritme aanhouden en spotlights geven de film het gevoel dat het publiek deelneemt aan de musical, maar geven het ook een vloeiende en dromerige textuur.

Zelfs als je niet zo van musicals houdt, garandeer ik je dat alleen al de visuals van La La Land je City of Stars keer op keer zullen doen neuriën.

11. Tree of Life (2011)

De filmstijl in Tree of Life is niet nieuw voor Terence Malick, maar in deze prachtige film bereikt de cinematografie nieuwe hoogten.

Hij liet zijn D.P. los, waardoor Emmanuel Lubezki (alweer!!) kon reageren op het licht van de productie op dat moment.

The Tree of Life is niet alleen visueel adembenemend, het is ook een film die vragen stelt in plaats van ze te beantwoorden. Het is een overweldigende ervaring en vertrouwt op de emotionele beschikbaarheid van zijn kijkers om zijn wijsheid uit te storten.

De film is opgenomen in 1.85:1 en maakt in zijn scènes vaak gebruik van natuurlijk licht, waardoor hij voor de kijker een tastbaar gevoel geeft.

Malick leunde zwaar op de natuur, waardoor het gevoel van warmte in de film toenam.

Volgens Brad Pitt: "Een filmset is erg chaotisch. Er [zijn] honderden mensen; er [zijn] generatoren en vrachtwagens. En dit was een totaal andere ervaring - we hadden niets van dat alles." "Er waren geen [camera] lichten ... er waren geen generatoren, en de camera was allemaal hand-held, dus het was een zeer vrije-vorm, low-key ervaring."

The Tree of Life is een must-watch voor alle aspirant filmmakers en cinematografen.

12. The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford (2007)

Roger Deakins komt er weer aan! Hoewel Deakins fantastisch werk leverde bij No Country For Old Men, steekt The Assassination of Jesse James er bovenuit als zijn piece-de-resistance.

De film is geschoten als een oude foto, ruw rond de randen maar toch levendig in toon en textuur.

De camera beweegt langzaam om het tempo van het verhaal te volgen, en hij gebruikt vlammen en negatieve ruimte om een dromerig gevoel toe te voegen aan een klassieke western.

13. Black Swan (2011)

Black Swan gebruikt de cinematografie van dualiteit om een illusie te creëren tussen wat echt en wat nep is in de geest van één persoon.

De meest voor de hand liggende techniek die Matthew Libatique gebruikte, waren reflecties en spiegels.

Hieraan kan de kijker duidelijk zien dat Nina's geestelijke gezondheid wankelt; ze wordt altijd gevolgd. Deze reflecties volgen het verhaal als Nina's spiegelbeeld niet langer overeenkomt met haarzelf en ze het contact met de wereld verliest.

De camera volgt Nina ook subtiel door middel van hoofdopnames om fysiek te focussen op haar verslechterende geest.

Het is echt indrukwekkend hoeveel spiegels er in deze film zitten zonder dat ze gezien worden. Uiteraard is er soms CGI gebruikt, maar veel keren waren het gewoon goede hoeken.

14. Mudbound (2017)

Dit is een fantastische film over de conflicten en emotionele lagers van een zwarte familie en een blanke familie in de Mississippi van 1940.

Cinematografe Rachel Morrisson slaat echt de spijker op de kop met visuals die de fysieke en emotionele kwellingen en arbeid die de families doormaken versterken.

15. The Grand Budapest Hotel (2014)

We weten allemaal hoe Wes Anderson beroemd is om zijn perfecte kaders en esthetische visuals.

Ik zou persoonlijk elke film van hem op deze lijst aanraden als ik kon. Maar het werk van cinematograaf Robert D. Yeoman in The Grand Budapest werpt zich op als een van Andersons beste films.

De kleurenpaletten, symmetrie, locaties, en garderobe zijn altijd spot on. Deze film gebruikt vooral veel roze en blauwe tinten, gecontrasteerd met diepe rode tinten.

Niemand kan zo goed cinematograferen als Anderson.

16. Interstellar (2014)

Het visuele werk van Hoyte Van Hoytema in Interstellar is niets minder dan een meesterwerk.

De koude en doffe tinten die worden gebruikt terwijl de film zich op aarde afspeelt, zijn prachtig en aangrijpend. Maar wanneer we ons in de ruimte begeven, zijn de opnamen en panorama's verbluffend.

Als er één scène in deze film is om naar te kijken, dan is het wel de scène waarin we het ruimteschip tijdens zijn reis volgen.

Van afzonderlijke opnamen van het ruimteschip tegen een diepzwart scherm tot de panoramische beelden van het ruimteschip dat door de ruimte raast (wat doet denken aan Inception, zou je kunnen zeggen), dit is de ruimte zoals je hem nog nooit eerder hebt gezien.

Grijs, zwart en monochrome thema's in deze film laten je echt klein voelen in dit enorme universum.

Wat is het volgende? Maak je eigen cinematografische films

Nu je (hopelijk) de cinematografie van de meesters hebt bekeken en bestudeerd, waarom zou je het zelf niet eens proberen?

Maar eerst moet je wel wat lezen! Kijk op onze pagina over cinematografie en over filmmaken om de basisbeginselen onder de knie te krijgen.

Beste Cinematografie Films FAQ